Peru

Inmiddels ben ik al een heel stuk verder naar beneden gereisd vanaf Mancora. Heb ik heel veel dingen gezien en gedaan, maar laat ik maar bij het begin beginnen. Uiteindelijk ben ik drie dagen in Mancora geweest. Heel relaxt en een echt vakantie gevoel. Strand, zwembad,bar en heel veel andere backpackers. Helaas hadden de overdreven en luidruchtige amerikanen wel de overhand. Mancora zelf had weinig te bieden, maar in het hostel was de hele dag voldoende te doen. Ik deelde mijn dorm met een 5 man sterke vriendengroep uit chili. Hele relaxte gasten, hier heb ik ook veel mee opgetrokken. Savonds was er een duidelijke scheiding tussen de amerikanen & Europeanen en de zuid amerikanen. De Chilenen vroegen of ik met hun wilde meefeesten, natuurlijk was ik hiervoor in. Wat ertoe leidde dat ik me als enige Europeaan bevond tussen 8 Chilenen, een Argentijn en een Colombiaanse. Maar goed wel een top avond gehad en daarnaast mijn Spaans nog wat bijgespijkerd. Vanuit Mancora begonnen aan mijn eerste echt lange busreis, eerst 13 uur naar chimbote en vervolgens nog 6 uur naar Huaraz. Maar om het mezelf iets aangenamer te maken had ik me van 'cama' zitplek voorzien. Ik had er al van meerdere goede verhalen over gehoord en niet was minder waar. Een grote leren stoel, welke nagenoeg horizontaal te verstellen was. Daarnaast een persoonlijk beeldscherm met keus uit 20 films. Drink en eet service als ineen vliegtuig, al met al prima te doen. De bus van chimbote naar huaraz daarentegen was ongeveer het tegenovergestelde. De prijs van het busticket was vrij laag, maar bevestigde dan ook mijn vermoeden. Een bus met minstens 10 deuken, ster in de vooruit, in de bus een afgebroken stoel. Maar gelukkig waren niet alle plekken verkocht en had ik twee plekken tot mijn beschikking. De reis was overigens wel overweldigend mooi, prachtige landschappen en natuur. Van woestijn tot gletsjers. Een paar keer wel de oogjes toe gedaan, niet zozeer van de vermoeidheid. Maar meer de angstaanjagende cliffen langs de weg(zonder vangrail) waar we met behoorlijke snelheid langs raasden. Op de terminal in chimbote had ik al even gesproken met twee duitsers, zij waren ook onderweg naar Huaraz. Uiteindelijk met deze twee een hostel gezocht, waar ik zowaar een privé kamer op het dakterras kreeg toegewezen. Huaraz en het bijbehorende national park staat bekend om zijn prachtige omgeving, met verschillende bergen boven de 6000m. Zoek het eens op met google, de moeite waard. De volgende ochtend vroeg opgestaan en naar een tourist office gegaan. Aangezien ik maar twee dagen had in Huaraz wilde ik ze maximaal benutten. Dezelfde ochtend nog vertrokken naar chavin, een dorpje op drie uur rijden, iets meer dan gedacht. Maar goed onderweg wederom prachtige natuur en een paar stops, waardoor het goed te doen was. In chavin de ruines van een inca tempel bezocht. Helaas niet de beste gids, maar met wat doorvragen toch interessante dingen te weten gekomen over de tempel en hoe de mensen leefde toen de tempel nog in gebruik was. Savonds snel wat gegeten en op tijd mijn bed in, want de volgende dag moest ik om 0530 gereed staan voor mijn hike van die dag. Na een rit van 2 uur door verschillende kleine dorpjes, die nog een jaartje of 30 achter lopen. En waar alle vrouwen nog in traditionele kleren lopen, kwamen we aan bij het startpunt. Een kleine uitleg van de gids gekregen, over het gebied en de route. Er was maar 1 pad die naar het eindpunt Laguna 69 leidde, waardoor ieder voor zich en op zijn eigen tempo kon lopen. Al vrij snel aan de praat geraakt met een Noorse jongen en vrijwel de gehele tocht met hem gelopen. Een geweldig mooie wandeling(dat ik dit nog eens zou zeggen..) met een schitterend eindpunt. Laguna 69, ik zal proberen een foto ervan up te loaden. Uiteindelijk om 19:30 weer terug in het hostel, snel gedoucht en spullen gepakt en om 22:00 de bus in naar Lima. Om 05:00 aangekomen in Lima, een uur eerder dan gepland. Helaas niet zo ideaal dit keer. Op aanraden van een local een uurtje gewacht. Hij vertelde me dat om 06:00 het nacht tarief van de taxis veranderd in dagtarief. Dit scheelde mij toch zeker de helft. Muchas gracias. Overigens een typerend beeld voor de peruanen, vriendelijke, behulpzame en iets opener dan de Ecuadorianen. Met behulp van mijn lonely planet een hostel gevonden. Waar ik gelukkig direct terecht kon in een kamer. Hier snel spullen uitgepakt en nog wat slaap ingehaald, van het vroege opstaan van de hike en een slapeloze busrit. Die middag had ik afgesproken met het Colombiaanse meisje wat ik had leren kennen in Mancora. Zij woont voor een halfjaar in Lima voor haar studie. Zij heeft me die middag wat van Lima laten zien, alhoewel beter gezegd van de wijk Miraflores. Dit is de wijk waar zij zelf ook woont. Miraflores is een iets welgesteldere wijk in Lima, wat niet een heel reëel beeld geeft van de rest van de stad. Zelf kende ze buiten Miraflores ook niet veel van de stad, maar als ik haar moet geloven zijn er ook weinig meer interessante plekken in Lima. Toen ik savonds terugkeerde in mijn hostel was mijn kamergenoot inmiddels ook gearriveerd. Een oude bekende, Milou van het vrijwilligerswerk. De volgende ochtend lekker ontbeten, terwijl Milou over haar avonturen op de Galapagos vertelde en ik over mijn eerste reisweek. Vervolgens de plannen gesmeed voor de komende 1,5 week waarin we samen gaan reizen. Vervolgens naar de wasserette om gezamenlijk een wasje te draaien. In de wachttijd een bezoek gebracht aan het kleine chocolade museum aan de overkant van de straat. Gratis rondleiding gehad en daarna natuurlijk wat van de verse chocolade producten geproefd. Savonds ben ik nog even Miraflores in geweest en nog wat gedronken met het Colombiaanse meisje. Daarna snel nog even mijn tas ingepakt en de volgende ochtend samen met Milou op pad richting Paracas. Na een relatief korte rit aangekomen in dit kleine kustplaatsje, totaal omringd door zand. Aan de ene kant strand de rest woestijn. Snel een hostel gevonden, bijzonder veel keus was er ook niet. Spullen gedropt en vervolgens ons zelf gedropt op het strand. Vol in de zonnebrand want het was hier toch duidelijk een stuk warmer dan in Lima. De volgende ochtend om 08:00 verzameld bij de tourist office, hier vertrok onze zeven uur durende dagtrip. Bestaande uit het bezoeken van de Islas ballestas en het national park. De Islas ballestas, ook wel poormans galapagos genoemd bevinden zich op ongeveer 35 minuten varen uit de haven van paracas. Op de weg hierheen klein ommetje gemaakt naar een rotswand, welke volledig zwart zag van de pelikanen. Als ware toeristen werden alle camera's tevoorschijn getoverd en volgende een spervuur aan foto's. En ik, ik deed lekker mee! Vervolgens nog veel meer foto's gemaakt, want er was genoeg te zien vanuit de boot. Eerst heel veel verschillende mooi, grote, kleine vogels, toen de eerste zeeleeuwen, gevolgd door nog veel meer zeeleeuwen, pinguïns, krabben, zeesterren en oja nog veel meer vogels. Heel tof en zeker de moeite waard, zelfs voor Milou die zich een week eerder nog op de 'echte' Galapagos bevond. Die middag naar het national park, dit was niet heel bijzonder. Heel veel zand, paar mooie uitzichten gezien en wel wat interessante informatie gekregen van de gids, maar dat was het ook wel. Terug in Paracas meldde wij ons stipt een half uur voor vertrek van de bus bij de buscompagnie. Dit werd helaas 2 uur, moest er een keer van komen. Tot nu toe verliep het reizen met de vlekkeloos. Toch lichtelijk geïrriteerd ingestapt, wat zich mede door de busreis en vermoeidheid ontwikkelde tot chagrijnig uitgestapt bij onze volgende stop Ica. In de lonely planet hadden we al gelezen dat het aanbod van goede hostels in Ica zelf niet zo denderend was. Eigenwijs toch de stad in, waar het ontiegelijk druk was met mensen en verkeer. Dit in combinatie met de aanwezige irritatie en de inderdaad matige hostels, deed ons toch besluiten naar het aangeraden Huacachina te gaan. Een klein dorpje naast Ica in een oase. Klinkt ook al een stuk beter. Met een hele behulpzame taxi chauffeur twee hostels bekeken, welke beide niet echt overtuigde, de taxichauffeur vriendelijk bedankt en zelf eigenwijs opzoek naar een betere. Maar hard werken loont, drie maal scheepsrecht en dat soort termen. Want uiteindelijk zaten we in een superleuk, schoon hostel. In een dorm met acht bedden, waarvan er tot dan toe maar 1 bezet was. Tel daarbij op het heerlijke eten wat ze te bieden hadden en alle zorgen waren uno dos tres vergeten. De volgende dag sochtends verbaasd wakker geworden, omdat we savonds aankwamen hadden we nog niks van de omgeving gezien. En nu was het duidelijk dat we in de woestijn zaten, het dorpje lag tusaen twee enorme zandduinen in. Na het ontbij nog even naar Ica om te pinnen aangezien ze Huacachina 1 pinautomaat hebben. Met de toelichting; 'Die doet het toch nooit!'. Om een uurtje of 1 hadden we een uitstapje naar twee wijngaarden met bijbehorende proeverij. Milou helemaal blij eindelijk weer goede en lekkere wijn. Maar wijn in Peru blijkt pisco te zijn. Een destillaat ook van druiven alleen dan 40% sterk. Op zich zaten er best prima piscos tussen, alleen had het niks meer met wijn te maken. Kleine teleurstelling voor milou, welke ze al snel was vergeten na de 12 verschillende soorten piscos die we voorgeschoteld kregen. Terug in het hostel wat gegeten en ons omgekleed voor het sandboarden en buggy rijden in de duinen. Geweldige ervaring crossen door de duinen, voelde me voor even een deelnemer van de dakar rally. En dan het sandboarden, op je buik, headfirst een metertje of 100 naar beneden knallen! Enige nadeel en tevens een souvenir voor de week erna, het zand wat je daadwerkelijk overal vandaan toverde. Maar ach was het meer dan waard. De mooie dag afgesloten met wederom een heerlijk avondmaal en de nodige mojitos en cervezas! De volgende ochtend met een licht bonkend hoofd de tas ingepakt en richting Arequipa. Een tussenstop van 8 uur in Nazca, maar daar heb ik weinig bijzonders over te vertellen. Ben nog genoeg vergeten, maar hier mogen jullie het voorlopig mee doen. Inmiddels zit ik in de bus naar La paz. Maar mijn belevenissen in Arequipa zal ik beschrijven in een volgend blog. Wat een cliffhanger (letterlijk en figuurlijk), maar dat snappen jullie na de volgende wel!

Hasta luego!