Tot grote hoogte.
Door: Jarno
Blijf op de hoogte en volg Jarno
03 Oktober 2014 | Ecuador, Otavalo
Ik heb weer het een en ander aan jullie te vertellen. Vrijdagavond 26 september met zijn allen inclusief mijn leraar spaans, de held, wat wezen drinken in 'La Ronda'. Gezellig om weer een geslaagde week af te sluiten, maar bovenal omdat Andrea om 00:00 verjaarde. Maar goed de tijd vliegt wanneer het leuk is, wat uiteindelijk resulteerde in drie uurtjes slaap die nacht. Kwart voor zes die ochtend alweer naast het bed, om een kwartier later de deur uit te lopen richting het kantoor. Hier waren Milou, Jasper en Arie inmiddels ook gearriveerd en kon de reis naar Otavalo beginnen. Eerst een half uurtje in de taxi naar het noordelijke busstation van Quito, vanaf hier rijdt er elk half uur een bus naar Otavalo. Snel en makkelijk een bus weten te fixen, de busreis duurde ongeveer 2,5 uur. Maar aangezien we allemaal nog wel wat slaap konden gebruiken was dit de hoofdactiviteit, welke af en toe werd afgewisseld met het genieten van het prachtige landschap waar we door reden. Ik had me niet heel erg verdiept in Otavalo, maar ik wist dat het bekend stond om zijn (zaterdagse) Dieren & indianenmarkt. Mijn verwachting was dus ook dat we bij een klein, groen, idyllisch plaatsje zouden uitstappen. Nou dat was dus niet bepaald het geval. Gewoon een middelgrote stad, qua bouw en dergelijke gelijkwaardig aan Quito. Maar goed, na wat locals de weg te hebben gevraagd, de eerste straat vol kraampjes al snel gevonden. Waarna er nog tientallen volgden. Het aanbod bestond uit; traditionele kleding, tassen, kleden, juwelen, hebbedingetjes en nog heel veel meer. Leuk om doorheen te wandelen, lekker Hollands veel kijken nie kopen. Maar uiteindelijk allemaal toch iets weten te vinden. Na een goede, lekkere lunch in een restaurantje die hoogstwaarschijnlijk in de Lonely planet staat, aangezien de gastenverhouding bestond uit 100% toeristen teruggelopen naar het busstation. Hier met alle geluk nog net de bus weten te halen naar cotacachi. Vlakbij dit dorpje ligt een vulkaan, met in de krater een meer, hier waren we allemaal wel erg nieuwsgierig naar. Tijdens de busrit vroeg de 'conducteur' die elke bus hier heeft, waar we naar onderweg waren. Uitgelegd wat ons idee was, wat resulteerde dat de bus uit het niets op een random weg stopte en de beste man ons vertelde dat we er hier uit moesten. Vervolgens blies hij twee keer op zijn vingers, wenkte en schreeuwde nog iets naar een andere vent. Misschien een maatje van hem dachten we, maar het bleek dat hij een 'taxi' voor ons had geregeld die ons voor $10,- naar het meer en terug bracht. Helemaal mooi dus, oja 'taxi' aangezien het een pick up auto was en wij met zijn 4'en in de achterbak plaats moesten nemen. Niet dat we dat zo erg vonden, top ervaring en lekker verkoelend ook nog. Het meer vond ik persoonlijk wat tegenvallen, het was mooi maar niet super bijzonder. Na een uurtje met wat wandelen en relaxen in het zonnetje, weer terug in de achterbak naar het dorpje. Hier een kleine deja-vu, dit keer was het de taxi chauffeur die de bus maande te stoppen zodat wij nog mee konden naar Otavalo. Typerend voor de gemiddelde Ecuadoriaan overigens vriendelijk en erg behulpzaam. Van pick up, in bus, volgende bus en taxi uiteindelijk om 21:00 weer terug in Quito. Nog wat gegeten en toen op huis aan, slapen! Want voor de zondag hoefde de wekker niet verzet te worden. Wederom kwart voor zes naast het bed, dat noem je dan weekend. Ditmaal stond het beklimmen van de Cotopaxi op het programma. Nagenoeg dezelfde samenstelling, alleen was Nicholas er dit keer bij ipv Arie. De vrouw van het travel agency had ons nadrukkelijk verteld dat we echt op tijd moesten zijn. Nou dan doen we dat ook, precies om kwart voor zeven bij het afgesproken restaurant. Om vervolgens een kleine drie kwartier te moeten wachten op onze gids en vervoer. Ook dit is Ecuador, de tijd wordt niet zo heel nauw genomen. Ons groepje voor de dag bestond uit ons vier en een 'Spanjaard'. Zijn vader is een Engelsman, zijn moeder is chinees, hij is opgegroeid in Spanje en werkt momenteel in Colombia. Maakt verder niks uit, maar vond het, het vermelden waard. Na een half uur rijden een kleine stop om de fietsen voor het downhillen op te halen. Niet veel later reden we het national park Cotopaxi binnen. Het mooie en lekkere ochtendzonnetje was inmiddels verruild voor donkere wolken en dichte mist, nou wij zagen de bui al hangen... Niets bleek minder waar 6 bochten verder was het al een stuk helderder. Een mix van zon, blauwe lucht en wolken. Dit kwam het uitzicht, landschap en foto's eigenlijk alleen maar ten goede. Met de bus uiteindelijk naar een parkeerplek op +- 4800m gestuiterd. Vanuit de bus leek het buiten allemaal heel liefelijk en rustiek, maar toen we eenmaal het busje uitstapte kregen we te maken met een keiharde koude wind. We waren wel goed voorbereid dus nadat iedereen ingepakt was kon de verdere tocht naar boven worden ingezet. Op het oog leek het maar een klein stukje. Maar op deze hoogte en een pad van mul zand, losse stenen en gruis zaten de benen na elke 15m vol pap, de tong op de schoenen en de hartslag op volle toeren. Onderweg leek het soms net alsof we op de maan liepen, althans wat ik me daarbij voorstel. Na een klein uurtje dan toch ons eindpunt bereikt, de gletsjer van de Cotopaxi. Uiteraard wat foto's gemaakt en ons een klein stukje de gletsjer gewaagd. Helaas werd het uitzicht nu wel versperd door dichte wolken, die ons vervolgens ook nog trakteerde op wat regen/ijzel. De terugweg gelopen met versnelde pas en na ongeveer 20 min weer bij de bus. Vanaf hier was het al mogelijk om met de fiets naar beneden te gaan. Alhoewel de gids het ons tot drie keer toe ten zeerste af raadde, waagde Nicholas en ik ons er toch aan. (Je sleutelhanger werkt Luka ;)) In het begin even rustig wennen aan de fiets en de ondergrond, maar uiteindelijk met een prima vaart naar beneden gegaan. Af en toe gestopt voor een foto van het uitzicht en dan snel weer door. Wat was dit een toffe ervaring zeg! Uiteindelijk met de fiets tot een meertje aan de voet van de berg gereden. Hier de fietsen weer op het dak en met de bus naar dezelfde stop als voorheen op de fietsen weer terug te brengen. Hier kregen we ook nog een super lekkere lunch, waarna we moe en voldaan weer terug naar huis keerde. Op het kantoor onze belevingen gedeeld met de andere en die avond als een blok in slaap gevallen! Maandag en dinsdag weer dezelfde activiteiten gedaan als de voorgaande weken. Woensdag stond er wel iets anders op het programma, Matchday! Deze middag hadden de (oudste) kids van de voetbalschool een wedstrijd tegen Nacional U13. Nacional is een profclub uit Ecuador en heeft door het hele land kleine voetbalscholen. Wij speelde tegen de voetbalschool uit Quito zuid. De kids waren allemaal zichtbaar zenuwachtig en eerlijk toegegeven wijzelf ook wel. Hoe zouden ze het dit keer doen, de twee voorgaande keren hadden ze beide verloren. Het tactisch plan dat we bedacht hadden werkte de eerste 5 minuten nog redelijk, daarna was hier weinig meer van terug te zien. Maar hoe dan ook het ging aardig gelijk op. Nacional had iets meer veldoverwicht maar aan beide kanten waren kansen. Des te zuurder was de 1-0 die we tegen kregen. Een schot dat overduidelijk naast ging, wordt door een eigen speler van richting veranderd en valt zo in de andere hoek. Kleine teleurstelling, maar dit werd snel weer weggespeeld. De tweede helft hebben we op 0-0 gehouden, mede dankzij onze geweldige keeper. Maar 1-0 verliezen van een team dat 5x per week samen traint is geen schande. Na de wedstrijd met zijn allen naar het kantoor, Andrea en Nicholas vierde hier hun verjaardag. Daarnaast was het ook een beetje het afscheidsfeestje van Jasper die vrijdagavond vertrekt. Plus een welkom feestje voor Anouk en Michelle die dinsdagavond zijn aangekomen. Al met al een hele gezellige avond.. Op naar het volgende weekend er staat nog niks op de planning, maar wat niet is kan nog komen...
-
03 Oktober 2014 - 12:17
Maria Klein Holkenborg:
Jarno
Wat een leuke verhalen en wat een leuke avonturen beleef je. Blijf genietenvan het mooie land en de activiteiten daar, dan zal ik blijven genieten van je verhalen. Groetjes -
03 Oktober 2014 - 13:34
Irma En Bennie:
Hoi Jarno,
Nou het is wel genieten zo aan je verhaal te horen. Maar niet alleen het verhaal is mooi, ook de foto's zien er goed uit. We zijn weer benieuwd waar je dit weekend naar toe gaat en welke verhalen er weer volgen.
Groetjes Bennie en Irma. -
03 Oktober 2014 - 15:08
B.:
lekker heurrr Jarnooo! -
03 Oktober 2014 - 19:51
Angelien:
Klinkt allemaal goed en het ziet er goed uit daar. En alweer komen er trekken van je pa in je naar boven. Downhillen, stoer hoor. Vind je het jammer dat Jasper alweer gaat, de groep verandert?
Veel plezier en ik hoop dat het skypen zo lukt. groetjes.
-
05 Oktober 2014 - 15:22
Hisko:
Hoi Jarno,
Nou ik ben laat ingestoken, maar ik heb al je reisbelevenissen tot nu toe in 1 adem gelezen. Wat heb jij een fijne en vlotte stijl van schrijven met hier en daar leuke humor.
Mooie foto's, sommige adembenemend. Wat de bergen betreft ben ik jaloers op je. Het is mijn grote wens om ooit nog een keer naar de Himalaya te gaan.
Volgens mij heb je een goede combinatie tussen vrijwilligerswerk aan de ene kant en mooie vakantie momenten vieren aan de andere kant.
Je hebt inderdaad wel lef door de berg af te fietsen. Zoals Angelien al schrijft lijk je wat dat betreft op Nardy.
Misschien heb ik het ergens kunnen lezen, je noemt de leraar Spaans een held!, maar waarom is hij een held?
Je voetbalverslag vind ik wel grappig, maar misschien begrijp ik het verkeerd. Je schrijft dat jullie in de eerste helft 1 doelpunt tegen kregen, in de tweede helft wisten jullie de stand op 0-0 te houden en uiteindelijk verloren jullie met 1-0.
Nou Jarno geniet van alle belevenissen en ik kijk uit naar je volgende reisverslag.
Groetjes, Hisko.
-
06 Oktober 2014 - 16:08
Rinske:
Hee Jarn, Wat een mooie avonturen beleef je!! Er heerst hier zeker de nodige jaloersheid hoor. Het klinkt alsof je je goed vermaakt. Jammer van de verloren wedstrijd.
Je eerste maand zit er gewoon alweer op, wat gaat de tijd dan snel he. Geniet ervan.
liefs, Rinske -
06 Oktober 2014 - 16:22
Romy:
Wat allemaal weer fijn om te lezen!! Heel veel plezier nog Jarns :D -
06 Oktober 2014 - 17:14
Jarno Toebes:
Bedankt voor de leuke reacties.
Hisko: Haha hij is een held omdat hij 1 heel goed en duidelijk les geeft en dit ook op een hele leuke en enthousiaste manier doet. Waardoor twee uur voorbij vliegen en zelfs vier uur achter elkaar vol te houden is. Over het voetbal, dit was om het toch een positieve draai te geven. Uiteindelijk hebben we 1-0 verloren inderdaad, maar in de tweede helft hebben we geen goal tegen gekregen ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
