Tranquillo en genieta in Montanita

Er stond voor mij in het weekend van 4 en 5 oktober nog niks op de planning. Dat was ook wel een keer lekker een weekendje thuisblijven en ´lekker niksen´. Alhoewel uiteindelijk toch nog wel wat leuke dingen ondernomen. Doordat ik de voorgaande weekenden al redelijk vol gepland had, leek het me ook leuk een weekend met het gast gezin door te brengen. Door de weeks zie en spreek ik ze wel, maar dit is vooral savonds even wanneer ik thuiskom. Op zaterdagochtend eerst lekker lang uitgeslapen en rustig ontbeten. De rest was allemaal al het huis uit toen ik beneden kwam, dus dat was al een goed begin van het weekend samen. Mijn kamer even opgeruimd en vervolgens mijn aantekeningen van de spaanse lessen weer wat geordend. Rond half 1 kwam het gezin weer terug, van wat bleek boodschappen doen. Niet heel erg om gemist te hebben. Vervolgens een lekkere lunch gehad, nagenoeg vergelijkbaar met een broodje knakworst, altijd goed! Daarna vroegen ze of het me leuk leek om naar het historisch centrum te gaan en het presendentieel huis te bezoeken. Hier was ik wel voor in, het leek me sowieso interessant en gewoon leuk om iets gezamelijks te doen. We arriveerde met de bus bij plaza mayor, hier bevinden zich het presendentieel huis, gemeente huis en een grote (historisch belangrijke) kerk. Toen we naar de ingang liepen van het huis van de president stond hier een enorm lange rij. Wij waren blijkbaar niet de enige met dit idee. Het was sowieso heel erg druk op het gehele plein. Mijn gastvader vertelde dat dit het favoriete plein is van veel ecuadorianen en dat ze in het weekend er vaak gezamelijk op uit trekken. Na een tijdje wachten en wat informeren bleek dat het op zaterdagmiddag alleen mogelijk was voor (gereserveerde) groepen om het gebouw te bezoeken. Dat ging hem dus helaas niet worden voor ons. Vervolgens maar naar één van de vele casa culturals gegaan. Hier was dit weekend een open altelier van ik noem het maar ´meubelkunst´, zaten nog best leuke dingen tussen. Kan niet zeggen dat ik het extreem interessant vond, maar wel leuke gesprekken gehad met gast vader en moeder. Vooral vader wist me veel te vertellen over de historie van de verschillende gebouwen. Na het bezoek aan het historisch centrum zijn we gezamelijk naar een markt gegaan, hier werden de groente en fruit inkopen gedaan voor de komende week. Savonds lekker gegeten en verder niet heel veel bijzonders meer gedaan. Die middag hadden we overigens besloten om zondag naar ´Rio pita´ te gaan, wat wel betekende om 08:00 opstaan. Uiteindelijk lekker op zijn ecuadoriaans om 09:45 pas vertrokken maar goed. Na ongeveer 1,5 uur rijden, met een kleine tussenstop om tante en een neefje op te halen aangekomen bij ´Rio Pita´. Ik wist niet helemaal goed wat te verwachten, maar had begrepen dat het iets was met een waterval. Uiteindelijk bleek het park verschillende kleine en één hele grote waterval te bevatten, deze waren allemaal te bezichten langs een wandelroute. Deze wandeling duurde ongeveer twee uur, deze twee uur waande ik me continue alsof ik door ´Burgers Bush´ wandelde. Alleen was dit letterlijke en figuurlijk puur natuur. Heel erg mooi en lekker ontspannen, zie de foto´s voor een kleine indruk. Rond 16:00 waren we weer terug, gezamelijk lekker en vooral heel veel gegeten. Na het eten rustig op mijn kamer gezeten en na wat aanklooien de dvd speler aan de praat gekregen en een film gekeken. Voor een weekend waarin niks op de planning stond, toch nog leuke en afwisselende dingen gedaan. Door de week weer dezelfde activiteiten gedaan als normaal. Spaans lessen volgen, Engelse les geven en voetballen met de kids. Deze ´werkweek´ duurde dit keer 1 dag korter dan gewoonlijk omdat het di weekend ´feriado´was. Op 10 oktob er is het bevrijdingsdag van Guayaguil een grote stad in het zuid-westen van Ecuador. Echter is dit een nationale feestdag geworden, waardoor vrijwel iedereen die vrijdag vrij was van werk en school. De plannen voor dit weekend stonden voor ons ( Milou, Michelle, Anouk, Arie, Nicholas en ik) al vast. Op naar Montanita een klein stadje aan het strand vol surfers en alternatievelingen. De feriado had voor ons een klein voordeel, we konden nu namelijk op donderdagavond al vertrekken. Hierdoor hadden we toch een extra dag aan het strand. De reis is toch een kleine 10 uur met de bus, welke verassend vlot verliepen. Raar hoe erg ik altijd kan opzien tegen de reizen met notabene de auto naar wintersport en hier voor een weekendje even 10 uur in de bus zit... Maar goed een bekende van Nicholas had in Montanita al een hostel voor ons gefixt dus hier hoefde we ons verder ook niet druk om te maken. Die vrijdagochtend waren we al om 07:30 in Montanita i.p.v. de door ons berekende 09:00- Maar gelukkig konden we al wel direct terecht in onze kamers, het enige was dat de bedden nog opgemaakt moesten worden. Aangezien iedereen toch behoorlijk honger had na de lange reis, gingen wij op zoek naar een ontbijt en werd tegelijkertijd onze bedden opgemaakt, win win. Een prima ontbijt en ondanks dat het nog vroeg in de morgen was en vrij rustig op straat, wekte het dorpje al gelijk een heel leuk en tranquillo sfeertje. Na het ontbijt maar gelijk onze spullen gepakt en gedaan waarvoor we hier waren gekomen, op naar het strand. Zodra we een plekje gevonden hadden, begonnen de eerste zonnestralen door de wolken heet te prikken. Uit de ervaring van Arie en Nicholas, die al een keer eerder naar Montanita waren geweest, is een tripje naar het strand geen garantie op mooi weer. Maar goed na de eerste zonnestralen, volgde de eerste stukjes blauwe lucht en een uur later was de zonnebrand ieder zijn beste vriend. Tot een uurtje of 16:00 van alles gedaan zwemmen, voet&volleyballen, zonnen, maar ook vooraal lekker niks. Toen in het hostal gedoucht en omgekleed en de heren een welkome siesta gehouden. Iedereen weer fris en fruitig, op aanrader van de ecuadoriaanse vrienden van Nicholas een burrito en cheesecake gehaald. Beide smaakte erg goed, evenals de drankjes die we hierna nuttigde op de zogeheten ´Cocktailstreet´. Een straat bestaande uit 25 dezelfde eenmans cocktailbarretjes. Om 00:00 de verjaardag van Anouk op zijn ecuadoriaans ingeluid. De beelden hiervan zijn terug te vinden op de facebook van Local Dreamers, zeker de moeite waard eens te bekijken! Hierna de verjaardag van Anouk goed en gezellig gevierd die avond. De zaterdagochtend maar overgeslagen en om 12:00 het dorpje ingegaan. Op aanraden van verschillende mensen eerst maar een busticket terug geboekt en maar goed ook aangezien we 6 van de laatste 12 tickets wisten te bemachtigen. Om 14:00 een heel laat ontbijt, of zeg maar gewoon gelunched. Helaas was het in tegenstelling tot vrijdag deze dag wel erg bewolkt, maar wel lekker warm. Die middag bij een strandtentje nog wat gedronken en wat potjes getoept. De zaterdagavond gevierd, zoals een zaterdagavond betaamd. Zondag, laten we het houden op precies op tijd, uit het hostel. Smiddags nog wat uurtjes op het strand gechilld, waar Arie zich nog aan een massage (lees martelgang) waagde. Laten we zeggen zijn lichaam kwam er erg los vanuit, ontspannen is een tweede.. Zoals de vrouw van de bustickets ons duidelijk vertelde, wees op tijd anders mis je je aansluiting. Wij als echte Nederlanders natuurlijk precies om vijf uur onderweg, naar de bus... Te laat! Wij hopen op een andere bus, maar helaas na dik half uur wachten geen andere bus richting Puerto Lopez. Na wat geregel een vrij goedkope taxi weten te fixen en wilde Miguel&Christian de ecuadoriaanse amigos ons met een andere auto wel naar het busstation brengen. Eind goed al goed, mooi optijd bij de bus en na een wat minder fijne terug reis een uur eerder in Quito dan verwacht. Al met al een heel leuk, relaxt en memorabel weekend. Op naar de volgende!