Even naar de evenaar en meer..

De afgelopen week was al een stuk gestructureerder dan de eerste week. Dit vanwege de cursus spaans, waardoor we elke dag van 14:00 tot 18:00 les hadden op het kantoor. De lessen krijgen we van een hele enthousiaste leraar, die het de gehele vier uur boeiend en interactief weet te houden. Op maandag heb ik Nicholas geholpen bij de engelse les van de 15+ groep. Dinsdag en woensdag rustig uitgeslapen en de geleerde woorden, zinnen nog eens doorgenomen. Woensdagavond was het aan Jasper en mij de taak om te koken voor de andere vrijwilligers. We hebben het simpel gehaden met gekookte aardappels, een ietwat misvormde hamburger en een salade. Savonds gingen de anderen nog op stap naar ´el mariscal´, maar heb ik overgeslagen omdat ik me al twee dagen niet helemaal fit voelde. Donderdagmiddag voor de les eerst een nieuw gezicht verwelkomd; Arie en verder na de les niet veel bijzonders meer gedaan. Vrijdagochtend was er de mogelijkheid om mee te gaan met Aldert´s citytour. Uiteindelijk gingen we met zijn 5´en op pad. De eerste stop was bij het panacillo een groot beeld dat halverwege de stad op een berg staat. (Slap aftreksel van het beeld in rio) Maar vanaf hier, ondanks de bewolking, wel een mooi uitzicht over de stad Quito. Waar ook heel duidelijk de scheiding tussen het ´rijkere´ noorden en het ´armere´ zuiden te zien was. Vanaf hier naar beneden gelopen naar het project: Sinsoluka. Local Dreamers werkt sinds een tijdje samen met dit project. Het is soort gelijk aan het project wat ik beschreef in mijn eerste stukje, alleen is het bij dit project kleinschaliger. Ondanks we er maar heel even hebben rondgelopen heel wat kinderen een lach op het gezicht getoverd, al is het maar door het geven van een high five of een kleine knuffel. Waardoor ook wij een lach op het gezicht kregen. Na dit project een kleine rondleiding gehad door het historische centrum van Quito. Er bevinden zich hier veel gebouwen uit de koloniale tijd en héél véél kerken. In twee van de zeven grote kerken zijn we ook binnen geweest. Groot, veel bladgoud maar om eerlijk te zijn niet super mooi, dit komt mede door de matige kwaliteit van restauratie. Uiteindelijk precies op tijd terug voor de spaans les van die middag. Na deze les een kleine vrijdagavond borrel, waarbij een spelletje monopoly op leven en dood werd gespeeld, welke tot op heden niet is beslit... Rond 22:00 met nagenoeg iedereen verplaatst naar El Mariscal waar we nog wat biertjes hebben gedronken en wat dansjes hebben gewaagd. De hele week waren er al verschillende plannen bedacht om in het weekend te gaan doen, maar uiteindelijk was er nog niks concreets. Op zaterdag nadat iedereen lekker uitgeslapen was van het stappen, verzameld op het kantoor waar we een heel lekker broodje hotdog hebben gegeten. Toen besloten om toch nog iets te ondernemen, wat een uitstapje naar ´El mitad del Mundo´werd, ook wel bekend als de plek waar je precies op de evenaar staat. Na een trip van bijna twee uur heen(waar iedereen maximaal op een uurtje rekende) aangekomen. Iedereen snel de camera bij de hand, om fotos, selfies, groepsfotos etc. te maken op de evenaar. Maar om eerlijk te zijn was verder het meest spannende om een rauw ei rechtop te laten staan. Aldert en Andrea hadden ons verteld dat er ook nog een tweede, minder toeristischer punt was waar de evenaar was. Deze zou veel leuker en mooier zijn, maar door onze wat langere heenreis hadden we hier geen tijd meer voor. Terug maar een taxi gepakt omdat er meerdere waren die weinig trek hadden in weer z´on busreis.
Savonds met mijn gastfamilie gegeten, waarna we nog even de honden gingen uitlaten. Wat resultuurde in een twee uur lange rondrit door Quito langs verschillende parken, gebouwen, kerken. Vervolgens thuis nog even wat gelezen op bed en op tijd gaan slapen voor de zondag. De wekker ging om 08:00, aangezien om 08:30 het ontbijt klaar stond. Bestaande uit een broodje hamburger (Mijn gastmoeder had wel gevraagd of ik van hamburgers hield, maar dit had ik dan weer net niet verwacht). Maar om eerlijk te zijn waren ze best lekker.. Rond, wat hier vrij ruim genomen wordt, 10:00 zouden we vertrekken richting het stadion voor de wedstrijd LDU Quito – Deportivo Cuenca. Nicholas, één van de andere vrijwilligers had gevraagd of hij ook mee kon, dat was geen probleem. Uiteindelijk vertrokken we om 10:45 richting het stadion. Hier zouden we nog de zus en neef van mijn gastvader treffen. Uiteindelijk waren we met zijn zevenen. Oma, tante, twee neefjes, mijn gastvader, mijn gastzus, Nicholas en ik. Nadat we de kaartjes hadden gekocht van welgeteld $5,00 per stuk, op zijn Ecuadoriaans 10 minuten te laat op onze zitplekken. Hierbij moet je je een betonnen tribune voorstellen waarop met verf lijntjes zijn getrokken met hierin een cijfer, dit moet je zitplaats voor stellen. We zaten tegen over de tribune met de harde kern, deze maakte de gehele wedstrijden een zuid amerikaans sfeertje met trommels en trompetten. Maar verder vond ik dat ze het voetbal allemaal erg tranquillo beleefde. Na een leuke, maar niet van bijster hoog niveau eerste helft met de meeste kansen voor LDU stond het nog 0-0. De tweede helft begon heel rommelig, maar uiteindelijk kreeg LDU weer de meeste kansen. Na drie 100% gemiste kansen, uiteindelijk toch de 1-0 door een mooi geplaatste bal. Vervolgens nog meer kansen voor LDU maar zelfs 1 meter van de goal bleek nog te lastig. En zoals de ongeschreven regel dan luidt, wie zelf de kansen niet afmaakt.. en jahoor, in de laatste minuut uit de kluts de 1-1. Typisch LDU werd er al gelijk geroepen. Na de wedstrijd gingen we met alle familie naar ´ons´ huis, waar mijn gastmoeder een heel feestmaal had klaargemaakt. Hier hebben we lekker van gegeten en met handen en voeten met de verschillende ooms en tantes geprobeerd te praten. Hierna nog even naar het kantoor voor de laatste avond van Maaike die maandagochtend vroeg is vertrokken richting Yasuni.

Inmiddels alweer twee dagen verder voordat ik het daadwerkelijk post. Maandag ochtend spaans gehad, dit keer 4 ipv van 2 uur. Vervolgens een engelse les gegeven samen met Milou en Jasper. Savonds geprobeerd een stukje hard te lopen maar na twee en een half rondje lag de tong al op de schoenen en een behoorlijk zuurstof te kort, komt door de hoogte laten we het maar op houden... Savonds thuis een wat verdrietigere gebeurtenis, de oudste hond was de laatste dagen al erg moe en kortademig. Hiermee zijn ze smiddags nog wel naar de dierenarts geweest, dit mocht helaas niet baten en is die avond overleden..

Dinsdagochtend wederom begonnen met twee uur spaans, vervolgens samen met Nicholas, Jasper en Aldert richting de voetbalschool vertrokken. Hier een paar oefeneningen, een potje trefbal en een afsluitende partij gedaan. Waarna we zelf nog een klein uurte met zijn vieren zijn doorgegaan. Nu weer terug op het kantoor en ga ik dit verslag nu maar wel online gooien.

Groetjesss